அடி வான் இருட்டு

ஈரச் சுதை பச்சை மனம் ஓவியங்களில் காணா நேர்த்தி செப்பனிட்ட வார்த்தை நடக்கிறது எரி தணலில்

முடிவு எச்சம் வீங்கி பெருத்து மழை ஆகி எதிர்பார்ப்பு ஒன்று சரிந்து கிடக்கிறது

பரிமாறாமல் மிச்சம் வைத்த ஞாபகம் கூடி
வேதனை விம்மி கழிகிறது இரா

காவு கொள்ளா என் வனத்தை முற்றுகை இட்டு இருக்கிறது உன் அமைதி

தொட்டியில் அடைபட்ட மீன் குஞ்சு ஆனேன்

சுற்றி வளைத்த வேலிக்குள் மூச்சு முட்டி அடங்கினேன் உடல் முழுவதும் மெளனம் பூசிய அறை

உரத்து பேசும ஆள் உயர யன்னல்
பார்வை அப்பி வழியும் இரா
கம்பி ரேழிக்குள்ளால்
விரிந்து அடங்கும் மன வெளி

அறைந்து தாழிட்ட இரக்கங்களை
தேடி களைத்த தெரு
கடந்து போகுதலில் பாரம் உப்பி
இருப்பு கொள்ளா நிசி
காட்டு தீ பெருத்து எரிகிறது கூடு

அடி வான் இருட்டில் கவிகிறது உன் மெளனம்...

- ஸமான்