பூ குடித்து இறந்த வண்ணத்தி

துயின்று எழுந்த பின் இரா பொடு பொடுத்த மழை
சுவர் பூக் கல் வழி ஊடுருவும் குமிழ் வெளிச்சம் நிலவை தின்றது

இருட்டு கெளவிய அறையில் என்னோடு அதுவாகி வசித்துவிட்ட
கைப் பாவைகள் இரங்கியது எனக்காக
உணர்வு இழந்த அதன் விழியில்
புத் உறை பிரித்த
ரத்த வாசம் பிசு பிசுத்தது முதல் குருதி துளி கசிந்து வடிந்து
சொட்டியது பூ மீது
பூ குடித்து இறந்தது வண்ணத்தி

கழுவி நீக்கப்படாத வியர்வை வாசம் கமழும்
உன் ஆடை தோயந்த அன்பு விறைக்கும் குளிர் நடுங்கி உடுத்திய புது ஆடைகளில் துளி கூட இல்லை

நீ நீயாக இல்லை
பொம்மைகள் இல்லாத நவீன அறையில்
என்னை கை பாவை ஆக்கினாய் நீ உருட்டி விளையாடி
உடைத்தாய் என்னை

தலை வேறு
கை வேறு
கால் வேறாக
அறை முழுவதும் நிறைந்து கிடந்தேன்

தாழ் இட்டு அடைத்த கதவின் பின்
நான் உரத்து அழும் தொனி
உன் செவிப்பறைகளை உசுப்பவில்லை

வெறுத்து மூடிய கதவுகளை திறக்க நினைப்பது
என் தவறுதான்

அறுகம் புல் தின்ற பூனை ஆகி கக்கி வைக்கிறாய் இரண தட்டு நிரம்ப
வெறுப்பு வார்த்தைகளை

பசி கூடி இறக்கிறேன் நிமிஷங்கள் விஷமாகி
நெஞ்சுக் குழி அடைத்த நஞ்சு ஆகிறது

கொடி விரித்த துணியின்
இறுதி ஈர சொட்டுகளாய் உலரவே காத்திருக்கிறது கடைசி இரங்கல்களும் இப்போதும் கேட்கிறது மலைகளின் அந்தப் பக்கம் கைவிடப்பட்டு சென்ற
ஆழ் மன குழந்தையின்
ஓயாத பீறிடல்


- ஸமான்